مجتمع دینی اهل سنت و جماعت بندرعباس سایت رسمی مجتمع دینی اهل سنت و جماعت بندرعباس
(استاد شهید (بإذن الله) شیخ محمد ضیائی/ ترجمه: شیخ عادل حیدری)
آنچه در پیش رو دارید مقالهای است تحت عنوان (القدس والفتوحات) که به دست توانمند دعوتگر شهیر معاصر ایران استاد شهید (به اذن الله) شیخ محمد ضیائی رحمه الله و به زبان عربی به رشتهٔ تحریر در آمده که در شماره اول مجله دانشگاه اسلامی مدینهٔ منوره به چاپ رسیده است. از آنجایی که این مقاله در بر دارندهٔ مطالب و نکات بسیار ارزندهای است بر آن شدم آنرا به فارسی برگردانم تا فائد عموم افتد. (مترجم)
بیگمان فتوحات اسلامی که بیشتر سرزمینهای معروف جهان را در بر گرفت همچنین سیرت و زندگی و منش فاتحانی که رسالت و پیام اسلام و تعالیم روشن شریعت محمدی را به جهانیان رسانیدند دارای ویژگی های خاصی میباشند. به ویژه در مقایسه با فتوحات غیر اسلامی که قبل و یا بعد از اسلام توسط دشمنان اسلام صورت گرفته است.
شکی نیست که فرماندهان اسلامی از لشکرکشیها و فتوحاتشان هدفی جز آزادی ملتها و راهنمایی آنها از عبادت مخلوقات به عبادت خالق و از ذلت کفر به عزت ایمان و از جور ادیان به عدل اسلام نداشتهاند و این شعار فاتحان در تمامی نقاط فتح شده بود، چنانکه ربعی بن عامر در مقابل کسری به این امر تصریح نمود و مسلمانان این شعار را در برخورد عادلانه با ملتهای شکست خورده و تعامل به رفق و مهربانی با اسرای جنگی در عمل به اثبات میرساندند.
برای اینکه به تفاوت میان فاتحان مسلمان و فاتحان غیر مسلمان در برخورد با ملتهای شکست خورده واقف شویم و عدالت اسلام آشکار شود به بررسی تاریخ قدس خواهیم پرداخت؛ سرزمینی که امروزه در زیر چکمههای یهود غاصب مورد اهانت واقع شده است.
سرزمین قدس از قدیمیترین سرزمینهای معروف و از مهمترین آنان در نزد ادیان آسمانی محسوب میشود و تاریخ از روزگاران قدیم تاکنون هیچ سرزمینی را به اندازهٔ قدس مورد غارت و فتنه و تخریب به خود ندیده است.
۱- قدیمیترین فتنهای که تاریخ بیت المقدس در خود به ثبت رسانده است قتل عام و تخریب هولناکی است که در سال ۱۱۸۹ پیش از میلاد توسط بنی اسرائیل شکل گرفت. در تورات (سفر یوشع فصل ۷ ص ۲۲۱) چنین آمده است: «بنی اسرائیل اریحاء را به قصد بیوس (نام قدیمی قدس) ترک کردند ودر این مسیر به هر شهری از شهرهای فلسطین که میرسیدند هیچ انسان و حیوانی را در آن زنده نمیگذاشتند وشهرهای اریحاء و بیوس که در آن زمان مادر شهرهای فلسطین محسوب میشدند را به خاک وخون کشیدند» نصوص تورات تاکید میکند که بنی اسرائیل پس از قتل عام ساکنان شهر، آن دیار را به آتش میکشیدند.
۲- پس از آن، فتنهٔ دیگری که تاریخ بیت المقدس در خود به ثبت رسانده است حملهٔ پادشاه آشوری (سنحاریب) در سال ۷۱۳ پیش از میلاد و به فاصلهٔ ۴۸۰ سال پس از فتنه اولی میباشد. پادشاه آشوری پس از استیلاء بر قدس همهٔ یهودیانی را که بدانها دست یافت از دم تیغ گذراند واموالشان را به یغما برد و سپس به سرزمین خود باز گشت.
۳- پس از گذشت سه سال یعنی در سال ۷۱۰ پیش از میلاد، پادشاه آشوری جهت قلع و قمع بازماندگان حملهٔ گذشته بار دیگر سپاهش را بسوی قدس گسیل داشت لهذا این شهر را تخریب نمود اما پیش از اینکه به اعمال وحشیانهاش در قدس خاتمه دهد سپاهیانش به طاعون مبتلا شدند که در نتیجه سنحاریب ۱۸۰ هزار نفر از نیروهای خود را به قتل رساند که همین امر سبب انقراض حکومت آشوریان در جهان گردید.
۴- پس از سرنگونی آشوریان، حکام مصر قدس را به اشغال خود درآوردند که در این مدت نه چندان طولانی حکومت خود با توسل به زور خراج را از مردم میستاندند و به فراعنه تقدیم میکردند.
۵- هنگامی که یهودیان در قدس بر مسند قدرت تکیه زدند بر اساس طینت وسرشت فاسدشان بساط فساد را در زمین گستراندند که پروردگار بر آنان خشم گرفت و بخت النصر پادشاه ستمگر بابل را بر آنان چیره ساخت. بابلیان به فرماندهی بخت النصر به قدس حمله نموده ودر سال ۵۹۷ پیش از میلاد آنرا به تصرف خویش در آوردند. لشکریان بابل بیشتر ساکنان قدس را به قتل رسانده و با بازماندگان این حملهٔ وحشیانه پیمان صلح منعقد کردند، مشروط بر اینکه سالیانه خراج هنگفتی را به بابل بفرستند.
۶- دیری نپائید که بنی اسرائیل علیه بخت النصر شورش کردند واز اطاعت وی سرباز زدند که در نتیجه بار دیگر بخت النصر در سال ۵۸۶ پیش از میلاد به قدس حملهور شد وآنرا به محاصره خود در آورد وتا جایی که میتوانست یهودیان را به قتل رساند وبزرگان بنی اسرائیل از جمله رهبرشان (حزقیاء) را به اسارت گرفته و روانه بابل ساخت و پس از سوزاندن معابد یهودیان و نابود کردن شهر و مبدل ساختن آن به قبرستانی از آن دیار خارج شد.
پس از این واقعه مدت زمانی قدس متروک و مهجور باقی مانده بود تا اینکه کوروش پادشاه ایرانی بر بابلیان غلبه یافت و بابل را به تصرف خود در آورد. سپس از درعطوفت ومهربانی با یهودیان در آمد و آنان را به قدس باز گرداند و در تجدید بنای شهر آنان را یاری نمود.
۷- هنگامی که یهودیان آزادی و مجد گذشتهٔ خود را باز یافتند بار دیگر از در فساد و تبهکاری در زمین برآمدند که پروردگار یکی از جانشینان اسکندر مقدونی به نام (آنتیوخوس آبیفانوس) را در سال ۱۶۸ قبل از میلاد بر آنان غالب ساخت. این فرماندهٔ رومی پس از اشغال شهر قدس معبد یهودیان را تخریب کرد وحصار اطراف شهر را از بین برد و اکثر ساکنان شهر را به قتل رساند. از آن تاریخ به بعد قدس تحت سیطره رومیان قرار گرفت.
۸- در طی حکمرانی رومیان بر فلسطین سرزمین قدس بیش از سایر سرزمینهای فلسطین مورد تخریب و قتل و غارت و چپاول قرار گرفت تا جایی که این سرزمین مقدس هیچ روزی را بدون اغتشاش و آشوب و فتنه نمیگذراند. در سال ۶۵ پیش از میلاد فرمانروای ستمگر رومی به نام بومبی بمدت سه ماه شهر قدس را به محاصرهٔ خود در آورد و پس از سیطره بر شهر بیشتر ساکنان شهر را از دم تیغ گذراند.
۹- همچنین در زمان فرمانروایی بیلاطس که از سال ۲۹ الی ۳۹ پس از میلاد به طول انجامید شهر قدس بارها و بارها مورد تهاجم و تخریب قرارگرفت.
۱۰- هیچگاه قدس فتنهها وغارتگریهایی که در طول تاریخ بر آن گذشته است را به باد فراموشی نخواهد سپرد، فتنههایی که به قول مؤرخین نظیر آن در تاریخ یافت نشده است.
در سال ۷۹ پس از میلاد، فرمانروای ستمگر و خونریز رومی به نام (تیطس) مدت زمانی طولانی قدس را محاصره کرد تا جایی که هزاران نفر از فرط گرسنگی جان باختند که در نهایت بازماندگان به ناچار تسلیم شدند. مؤرخ مشهور (یوسیفوس) که خود از نزدیک شاهد حمله تیطس به قدس بوده چنین میگوید: «تنها تعداد کشته شدگانی که در حوالی معبد یافته شدند به ده هزار نفر میرسید که بیشتر آنان زنان، کودکان و کهنسالان بودند که به معبد پناه آورده بودند».
جویهای خون در قدس جاری بود وبرای اینکه به عمق فاجعه پی ببریم کافی است بدانیم تعداد کشته شدگان در این حادثه به پانصد هزار نفر میرسید و این قتل عام وغارت و چپاولگری تا چندین ماه ادامه داشت وهمچنین تا چند هفته شعلههای آتش در نقاط مختلف شهر زبانه میکشید و فرمانروای ستمگر رومی بسیاری از جوانان را به اسارت گرفت و در روم فروخت.
۱۱- پس از تیطس یکی دیگر از فرمانروایان روم به نام آدریانوس در سال ۱۳۵ پس از میلاد قدس را به اشغال خود در آورد و پس از سیطره بر قدس اکثر ساکنان آن را به قتل رساند معابد را نابود کرد و همهٔ خانهها را با خاک یکسان نمود تا جایی که سنگی بر روی سنگ دیگر یافت نمیشد این فرمانروای ستمگر به قتل عام یهودیان اکتفا نکرد بلکه تا جایی که میتوانست مسیحیان را نیز از دم تیغ گذراند و دستور داد آنان را از عبادتگاههایشان اخراج کرده و سپس عبادتگاهها را تخریب نمایند و خود دو معبد به نامهای زهره و مشتری در آنجا بنا نمود.
۱۲- سپس در سال ۶۱۴ پس از میلاد سپاه ایران قدس را اشغال نمود که در این حمله بیش از نود هزار مسیحی کشته شدند و به تحریک یهودیان کلیسای قیامت را ویران کردند و صلیبی را که مسیحیان آنرا مقدس میپندارند شکستند.
آنچه گذشت گوشهای از مصائب و مشکلاتی بود که بر این شهر مقدس گذشته است و شکی نیست که در بیشتر این فتنهها وآشوبها در طول تاریخ، یهود نقش اساسی داشته است.
پس از گذشت۱۷۰۰ سال از تاریخ اسفناک قدس وغوطهور شدن شهر در دریاهای خون و اهانت به مقدسات آن توسط فرمانروایان ظالم و ستمگر و سفاک، قدس با سپاهی دیگر مواجه میشود، سپاهی کاملا متفاوت با سپاهیان گذشته. در زمان خلافت ابوبکر صدیق -رضی الله عنه- وی به قصد رساندن پیام اسلام و رسالت الهی عزم فتح شام ( که قدس جزئی از آن محسوب می شد) نمود. در آن هنگام فرمان خلیفهٔ مسلمین میآید که سپاه را چنین مورد خطاب قرار میدهد :«خیانت نکنید، از نیرنگ بپرهیزید، در کشتن زیادهروی نکنید، هیچ کس را مثله نکنید، حق ندارید کودک و زن و کهنسالی را به قتل برسانید، هیچ نخلی را آتش نزنید و از قطع نمودن درختان ثمردار بپرهیزید، نباید گوسفند و گاو و شتری را قربانی کنید مگر برای خداوند، هنگامی که به قومی گذر کردید که به عبادتگاههایشان پناه آوردهاند آنها را رها کنید»
لشکر اسلام در اوائل خلافت دومین خلیفهٔ راشد، عمربن الخطاب ـ رضی الله عنه ـ به قدس رسید. فرماندهٔ مسلمانان، عمروبن العاص چند ماه شهر را به محاصره خود درآورد اما ساکنان شهر را خوش نیامد با وی از در صلح برآیند بلکه درخواست کردند قرارداد صلح با دستان خود خلیفه منعقد شود و کلید بیت المقدس به شخص خلیفه تحویل داده شود. زمانی که عمروبن العاص این خبر را به خلیفه رساند خلیفهٔ مسلمین عمربن الخطاب با ظاهری بسیار ساده و بیآلایش سوار بر مرکبش شد و همراه با یک راهنما راه قدس را در پیش گرفت. بزرگان شهر قدس خصوصا بزرگان دینی مسیحیت جهت استقبال خلیفه از شهر خارج شدند و خلیفهٔ مسلمین پس از ورود به قدس عهدنامهای را با ساکنان شهر منعقد کرد که متن معاهده چنین میباشد: «بسم الله الرحمن الرحیم. این عهدنامهای است که بندهٔ خدا عمربن الخطاب امیرالمؤمنین به مردم ایلیاء داده و آنها را امان داده است. به خودشان، بیمار و تندرستشان، به اموالشان، به کلیساهایشان، به صلیبهایشان امان داده است. کسی حق ندارد کلیساهایشان را تخریب کند یا در آنها سکونت نماید. نباید از خود کلیساها و جایگاه آنها کم و کاست شود. به صلیبها و اموال کلیساها زیان نرسد. هیچ یهودی حق ندارد در کنار آنها در ایلیاء زندگی کند. آنها نسبت به دینشان مختار و برای گذراندن شعائر دینشان آزادند و در پذیرفتن دین اسلام مجبور نخواهند بود. مردم ایلیاء مانند مردم مدائن باید جزیه به دولت اسلام بپردازند. رومیانی که در شهر قدس هستند می توانند آزادانه از این شهر خارج شوند وبه مملکتشان بروند و تا وقتی که به محل امنی نرسیده باشند خودشان و اموالشان در امان خواهند بود. هرکسی از آنان بخواهد در اینجا بماند در امان است و از همان حقوقی برخوردار میشود که اهل شهر برخوردار میشوند. آنها نیز باید جزیه بدهند. هر یک از مردم ایلیاء حق دارد همراه رومیان برود. آنها نیز تا رسیدن به جای امنی در امانند. کسانی که از سرزمین دیگری به ایلیاء آمدهاند و ساکن شدهاند حق دارند: به دیار خود بازگردند یا همچنان در اینجا بمانند و مانند اهل شهر جزیه بدهند. و یا اینکه همراه رومیان بروند»
این برای نخستین بار بود که فرمانروایی وارد شهرقدس شد درحالی که ساکنان شهر به استقبال وی آمدند و به او خوش آمد گفتند و به اتفاق مؤرخان و به اذعان دشمنان اسلام حتی یک نفر هم در این میان کشته نشد و بیش از دو قرن و نیم مسیحیان در کمال آرامش و امنیت تحت لوای خلافت اسلامی در قدس زندگی میکردند.
۱۳- تا اینکه عقدههای صلیبی بار دیگرجوشش یافت و به حرکت درآمد که در نتیجه سپاهیان صلیبی چندین بار قدس را مورد تهاجم قرار دادند و پس از ضعف نیروهای مسلمانان در سال ۱۰۹۹ میلادی این شهر مقدس را اشغال نمودند و همین مسیحیانی که ادعا میکنند پیام آور صلح ودوستی هستند در آن نبرد هفتادهزار مسلمان را از دم تیغ گذراندند. به همین منوال مسیحیان بیش از۹۰ سال بر قدس حکومت کردند تا اینکه خداوند برای عزت اسلام سلطان صلاح الدین ایوبی را برانگیخت تا بار دیگر قدس را به آغوش اسلام باز گرداند. در سال ۱۱۹۳ میلادی سلطان صلاح الدین موفق شد بیت المقدس را فتح نماید و پس از فتح بیت المقدس در کمال احترام و عطوفت و مهربانی با مسیحیان برخورد کرد که خود دشمنان اسلام بر عدالت و انصاف و عطوفت وی گواهی میدهند. پس از آن قدس به فضل حکام اسلامی بیش از هشت قرن را در کمال آرامش و امنیت سپری کرد.
۱۴- تا اینکه به هنگام جنگ جهانی اول نیروهای انگلستان قدس را اشغال کردند و یهود نیز از این فرصت بهره برد و در ورای قدرت انگلستان گروههای یهودی از نقاط مختلف جهان به فلسطین مهاجرت کردند و دولتی را تشکیل دادند که تفاوتی با دولتهای صلیبی کینه توز نداشت و سرانجام در سال ۱۹۴۸ میلادی موفق شدند قسمتی از قدس را تصرف کنند.
۱۵- سپس در سال۱۹۶۷ میلادی یهودیان بر قدس سیطرهٔ [کامل] یافتند و تاکنون مقدسات این شهر مقدس در زیر گامهای یهودیان لگدمال میشود و امت اسلام انتظار صلاح الدین دیگری را میکشد که آن را از مصائب و مشکلات برهاند و به آغوش اسلام باز گرداند وخداوند خود بر این امر تواناست و او یاری رسان است.
